Rozdzielczość wydruków wielkoformatowych – od czego zależy?
Na pytanie o rozdzielczość wydruków wielkoformatowych należy odpowiedzieć w sposób opisowy, ponieważ nie ma jednoznacznej, zawsze takiej samej odpowiedzi.
Są trzy główne czynniki, które powodują, że podobne wydruki wielkoformatowe, mogą mieć zgoła inny wygląd, co w części powodowane jest właśnie rozdzielczością.
Czynniki wpływające na rozdzielczość wydrukowanego produktu to m.in.:
- Dokładność wzoru, tj. rozdzielczość pliku źródłowego, który służy w procesie drukowania.
- Możliwości produkcyjne, czyli zakres możliwości odwzorowania przez oprogramowanie i urządzenie drukujące.
- Jakość materiału, tj. właściwości struktury powierzchni, na której drukowana jest kopia obrazu.
Jeśli materiał służący do druku jest zbyt chłonny, to tusz wnika w jego strukturę i rozlewa się, a w takiej sytuacji trudno jest mówić o mierzalnej rozdzielczości.
W takim przypadku miernikiem rozdzielczości pozostają jedynie zadane parametry druku, a więc rozdzielczość sprzętowa plotera i w tym głowicy drukującej.
Rozdzielczość – jaki jest standard druku wielkoformatowego?
Określenie druku wielkoformatowego odnosi się zarówno do małych formatów, jak też bardzo dużych o powierzchni dziesiątek i setek metrów kwadratowych.
Każda wielkość i rodzaj wydruku jest eksponowany w odmiennych warunkach i oglądany z innych odległości.
Z tego wynika, że rozdzielczości tych wydruków są i mogą być zmienne, co zależy właśnie od określonych warunków.
Z zasady niewielka grafika powinna być drukowana w rozdzielczości około 200 – 300 DPI (Dots Per Inch – punktów na cal), a wielkopowierzchniowe grafiki mogą mieć tylko 20 – 30 DPI (przy plikach sporządzonych w skali 1:1).
Chodzi o to, że z odpowiednio dużej odległości wydrukowane kropki zlewają się optycznie w jedną całość i nie ma potrzeby drukowania grafiki w większej rozdzielczości (to są niepotrzebne, dodatkowe koszty).
Jednak należy wspomnieć, że wydruk o niskiej rozdzielczości jest trochę mniej nasycony kolorystycznie.
Ponadto im mniejsza jest odległość do oglądanego wydruku, tym bardziej widać jego niedoskonałości.
Rozdzielczość fotografii, grafiki cyfrowej do druku wielkoformatowego
Rozdzielczość fotografii cyfrowej lub innej grafiki w postaci pliku, tzw. mapy bitowej jest określana trochę inaczej, niż rzeczywistej – tej już wydrukowanej.
Gotowa, już wydrukowana grafika ma niezmienne wymiary oraz określoną i niezmienną rozdzielczość rzeczywistą.
Plik cyfrowy – mapa bitowa jest zbiorem danych określającym rozdzielczość, przy czym wymiary są nierzeczywiste i mogą być zmieniane.
Rozdzielczość plik mapy bitowej jest również określana zwyczajowo w punktach na cal (DPI), ale zmienny może być rozmiar boków, więc prawidłowe jest używanie jednostek PPI.
PPI jest jednostką określającą rozdzielczość obrazów cyfrowych, za pomocą liczby pikseli przypadających na cal długości.
Stosowanie odpowiedniej rozdzielczości obrazu cyfrowego
Laikom, którzy próbują przygotować grafikę odpowiedniej rozdzielczości do druku wielkoformatowego i innych mediów należy się wyjaśnienie dodatkowe.
Istotą odpowiedniego przygotowania pliku do druku wielkoformatowego jest odpowiednia ilość pikseli przypadająca na cal długości boku (PPI).
Zatem mniej istotny jest “fizyczny” wymiar grafiki lecz liczba pojedynczych pikseli wzdłuż boków mapy bitowej.
Teoretyczne mnożenie określonej wartości PPI prowadzi do tego, że w pliku cyfrowym zostanie zawarta pewna liczba informacji – zbiór danych, opisujący całość obrazu.
Przykładowo można sporządzić mapę bitową w skali 1:100, ale dla zachowania równowagi należy zwiększyć rozdzielczość.
Rozdzielczość i interpolacja w druku wielkoformatowym
Dokonując operacji przystosowania pliku cyfrowego do druku wielkoformatowego, należy zwrócić uwagę na możliwości oraz zagrożenia wynikające ze stosowania interpolacji.
Interpolacją nazywamy mimowolny lub celowy proces tworzenia nowych, nieistniejących przed operacją pikseli, które tworzą się automatycznie podczas manewrowania mapą bitową.
Podczas zwiększania rozdzielczości pliku źródłowego powstają nowe – uzupełniające piksele, które są podobne do sąsiadujących i oryginalnych, a ich zadaniem jest wypełnienie luki powstałej podczas sztucznego podwyższania rozdzielczości.
Zaletą interpolowania jest to, że nie ma pustych miejsc pomiędzy oryginalnymi pikselami, a wadą jest utrata ostrości obrazu, czyli efekt rozmycia optycznego.
Przy druku wielkoformatowym interpolacja jest koniecznością, zarówno podczas cyfrowej obróbki komputerowej, jak też w programie bezpośrednio drukującym do plotera.
Rozdzielczość wydruków wielkoformatowych w praktyce
Z doświadczenia wiemy, że bardzo duża jest ufność ludzi w nieograniczone możliwości obecnej nauki i techniki.
Ta ufność prowadzi czasem do stawiania wygórowanych żądań, a odnosi się też czasami do druku wielkoformatowego.
Chcemy wyraźnie zaznaczyć, że niemożliwe jest uzyskanie dobrej jakości wydruku wielkoformatowego, z pliku o niewielkiej rozdzielczości rzeczywistej – oryginalnej.
Nie możemy sprawić, że na powiększonej mapie bitowej i wydrukowanej grafice pojawią się szczegóły, których w oryginale nie było.
Przykładem niech będzie powiększenie obrazu cyfrowego o niskiej rozdzielczości. Powiedzmy, że to jest zdjęcie pochodzące z zasobów internetu, a przedstawia postać ludzką.
Jeśli na tym oryginalnym zdjęciu nie było widać szczegółów na twarzy tej postaci, np. blizny, to nie pojawią się one nawet po dużym powiększeniu. Te szczegóły po prostu nie zapisały się na obrazku.
